فارسى
Surah مطففين - Aya count 36
وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ
( 1 ) 
وای بر کم‌فروشان!
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ
( 2 ) آنان که وقتی برای خود پیمانه می‌کنند، حق خود را بطور کامل می‌گیرند؛
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ
( 3 ) امّا هنگامی که می‌خواهند برای دیگران پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند!
أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ
( 4 ) آیا آنها گمان نمی‌کنند که برانگیخته می‌شوند،
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ
( 5 ) در روزی بزرگ؛
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ
( 6 ) روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند.
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ
( 7 ) چنین نیست که آنها (درباره قیامت) می‌پندارند، به یقین نامه اعمال بدکاران در «سجّین» است!
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ
( 8 ) تو چه می‌دانی «سجّین» چیست؟
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ
( 9 ) نامه‌ای است رقم زده شده و سرنوشتی است حتمی!
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ
( 10 ) وای در آن روز بر تکذیب‌کنندگان!
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ
( 11 ) همانها که روز جزا را انکار می‌کنند.
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ
( 12 ) تنها کسی آن را انکار می‌کند که متجاوز و گنهکار است!
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ
( 13 ) (همان کسی که) وقتی آیات ما بر او خوانده می‌شود می‌گوید: «این افسانه‌های پیشینیان است!»
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ
( 14 ) چنین نیست که آنها می‌پندارند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دلهایشان نشسته است!
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ
( 15 ) چنین نیست که می‌پندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند!
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ
( 16 ) سپس آنها به یقین وارد دوزخ می‌شوند!
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ
( 17 ) بعد به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که آن را انکار می‌کردید!»
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ
( 18 ) چنان نیست که آنها (درباره معاد) می‌پندارند، بلکه نامه اعمال نیکان در «علیّین» است!
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ
( 19 ) و تو چه می‌دانی «علیّین» چیست!
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ
( 20 ) نامه‌ای است رقم‌خورده و سرنوشتی است قطعی،
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ
( 21 ) که مقربان شاهد آنند!
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
( 22 ) مسلّماً نیکان در انواع نعمت‌اند:
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ
( 23 ) بر تختهای زیبای بهشتی تکیه کرده و (به زیباییهای بهشت) می‌نگرند!
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ
( 24 ) در چهره‌هایشان طراوت و نشاط نعمت را می‌بینی و می‌شناسی!
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ
( 25 ) آنها از شراب (طهور) زلال دست‌نخورده و سربسته‌ای سیراب می‌شوند!
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ
( 26 ) مهری که بر آن نهاده شده از مشک است؛ و در این نعمتهای بهشتی راغبان باید بر یکدیگر پیشی گیرند!
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ
( 27 ) این شراب (طهور) آمیخته با «تسنیم» است،
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ
( 28 ) همان چشمه‌ای که مقرّبان از آن می‌نوشند.
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ
( 29 ) بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤمنان می‌خندیدند،
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ
( 30 ) و هنگامی که از کنارشان می‌گذشتند آنان را با اشاره تمسخر می‌کردند،
وَإِذَا انقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انقَلَبُوا فَكِهِينَ
( 31 ) و چون به سوی خانواده خود بازمی‌گشتند مسرور و خندان بودند،
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ
( 32 ) و هنگامی که آنها را می‌دیدند می‌گفتند: «اینها گمراهانند!»
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ
( 33 ) در حالی که هرگز مأمور مراقبت و متکفّل آنان [= مؤمنان] نبودند!
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ
( 34 ) ولی امروز مؤمنان به کفار می‌خندند،
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ
( 35 ) در حالی که بر تختهای آراسته بهشتی نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) می‌نگرند!
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ
( 36 ) آیا (با این حال) کافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟!
